Keşkül ya da keşkül-ü fukara ; Osmanlı mutfağından günümüze gelen Türk mutfağının sevilen sütlü tatlılarından bir lezzet.

Keşkül ; kelime anlamı olarak aslında çanak ,kase demek.

Osmanlı da hindistan cevizi kabuğundan ,metal ya da abanozdan yapılmış bu çanakları genelde gezgin dervişler (zamanla da dilenciler) kullanırmış, bir zincirle kollarına ya da boyunlarına asarlarmış. 

Rivayete göre dervişler inandıkları felsefe gereği ; gurur ve kibirlerini yenmek için, nefislerini terbiye etmek için halk arasında dilenirmiş, dilendikleri kaselere (keşkül) halk yiyecek ya da para koyar, bu toplanan  yiyecek ve paralarla da imaretlerde halka tatlılar yapılıp dağıtılırmış.

Bir başka rivayete göre de Osman Hamdi'nin Kaplumbağa Terbiyecisi tablosunda resimde ki adamın sırtında görünen çanak,  bazı sanatçılara göre nakkare (minik davul) olduğu düşünülse de bazı sanatçılara göre de keşkül-ü fukara yani derviş çanağı olarak düşünülmekteymiş.

Keşkül-ü fukara ise yoksul çanağı demek.

Osmanlı da Kanuni Sultan Süleyman döneminde imaretlerde fakirlere dağıtılan bu doyurucu ve tok tutan bademli sütlü tatlı , keşkül denen kaplarla dağıtıldığı için adına keşkül ya da keşkül-ü fukara denmiş.

Aşçılık bölümünün en sevdiğim derslerinden Osmanlı mutfağından aklımda yer eden keşkül ile ilgili bilgileri paylaştıktan sonra gelelim, toz bademin nefis bir lezzet kattığı bu sütlü tatlının tarifine😍😍